“Ik begrijp niet waarom we dingen in deze wereld moeten doen, waarom we vrienden en aspiraties, hoop en dromen moeten hebben. Zou het niet beter zijn om ons terug te trekken in een verafgelegen hoekje van de wereld, waar al het lawaai en de complicaties niet meer gehoord zouden worden? Dan zouden we cultuur en ambities kunnen verzaken; we zouden alles verliezen en niets winnen; want wat valt er te winnen in deze wereld?”
Over de hoogten van wanhoop (On the Heights of Despair) (1934)
"Ik vraag me af; Waarom lijden alleen sommige mensen? Waarom worden alleen sommigen uit de gelederen van normale mensen geselecteerd en op de pijnbank gelegd? Sommige religies beweren dat God ons beproeft door lijden, of dat wij het kwaad en ongeloof erdoor verzoenen. Als zo'n verklaring de religieuze mens kan bevredigen, is het niet voldoende voor iemand die opmerkt dat lijden willekeurig en onrechtvaardig is, omdat de onschuldigen vaak het meest lijden. Er is geen geldige rechtvaardiging voor lijden. Lijden kent geen hiërarchie van waarden.",
essay: het monopolie van lijden
De schoonheid van vlammen ligt in hun vreemde spel, voorbij alle verhoudingen en harmonie. Hun doorschijnende gloed symboliseert tegelijk gratie en tragedie, onschuld en wanhoop, verdriet en wellust. De brandende transcendentie heeft iets van de lichtheid van grote zuiveringen. Ik wou dat de vurige transcendentie mij omhoog zou dragen en mij in een zee van vlammen zou werpen, waar ik, verteerd door hun delicate en verraderlijke tongen, een extatische dood zou sterven. De schoonheid van vlammen creëert de illusie van een pure, verheven dood, vergelijkbaar met het licht van de dageraad. Immaterieel, de dood in vlammen is als een verbranding van licht, sierlijke vleugels. Sterven alleen vlinders in vlammen? En wat met degenen die verslonden worden door de vlammen in hen?
Over de hoogten van wanhoop (On the Heights of Despair) (1934)
Beter een dier dan een mens, een insect dan een dier, een plant dan een insect, enzovoort. Redding? Wat het koninkrijk van bewustzijn ook maar vermindert en zijn suprematie in gevaar brengt.
Het probleem met geboren worden (De l'inconvénient d'être né ), Gallimard 1973
Het paradijs was ondraaglijk, anders had de eerste mens zich hieraan aangepast; deze wereld is niet minder, want hier betreuren we het paradijs of verwachten we een ander. Wat te doen? Waarheen? Niets doen en nergens heen gaan, makkelijk genoeg.
Het probleem met geboren worden (De l'inconvénient d'être né ), Gallimard 1973
Lijden laat je ‘tijd’ in detail beleven, moment na moment. Dat wil zeggen dat het voor jou bestaat: over de anderen, degenen die niet lijden, stroomt de tijd, zodat ze niet in de tijd leven, in feite hebben ze dat nooit gedaan.
De nieuwe goden, Le Mauvais démiurge (literally The Evil Demiurge; tr. "The New Gods"), Gallimard 1969
Van ontkenning tot ontkenning wordt zijn bestaan minder: vager en onwerkelijker dan een syllogisme van zuchten, hoe zou hij nog steeds een wezen van vlees en bloed kunnen zijn? Bloedarmoede, hij wedijvert met het idee zelf; hij heeft zichzelf geabstraheerd van zijn voorouders, van zijn vrienden, van elke ziel en zichzelf; in zijn aderen, ooit turbulent, rust een licht uit een andere wereld. Bevrijd van wat hij heeft geleefd, onbezorgd over wat hij zal leven; sloopt hij de wegwijzers op al zijn wegen en wringt hij zich los van de wijzerplaten van alle tijden. "Ik zal mezelf nooit meer tegenkomen," besluit hij, blij om zijn laatste haat tegen zichzelf te keren, nog blijer om - in zijn vergeving - alle wezens, alle dingen te vernietigen.
Een korte geschiedenis van verval. Précis de décomposition ("A Short History of Decay"), Gallimard 1949
Wat hem nog rest van het leven, berooft hem van wat hem nog rest van de rede. Kleinigheden of plagen, het overlijden van een vlieg of de krampen van de planeet, gruwelen hem evenzeer. Met zijn zenuwen in brand zou hij willen dat de aarde van glas was, om hem in stukken te breken; en met welke dorst zou hij zich naar de sterren werpen om ze één voor één tot poeder te reduceren.
Een korte geschiedenis van verval. Précis de décomposition ("A Short History of Decay"), Gallimard 1949
Als de waarheid niet saai was, zou de wetenschap God allang hebben weggevaagd. Maar God is, net als de heiligen, een middel om te ontsnappen aan de saaie banaliteit van de waarheid.
Tranen en Heiligen Lacrimi și Sfinți ("Tears and Saints"), "Editura autorului" 1937
De enige nuttige gesprekken zijn met enthousiastelingen die dat niet meer zijn, met de ex-naïeve... Eindelijk gekalmeerd, hebben ze, willens en wetens, de beslissende stap gezet naar kennis, die onpersoonlijke versie van teleurstelling.
Getekend en Gevierendeeld (Écartèlement) (tr. "Drawn and Quartered"), Gallimard 1979
Zolang ik leef, zal ik mezelf niet toestaan te vergeten dat ik zal sterven; Ik wacht op de dood, zodat ik het kan vergeten.
Tranen en Heiligen Lacrimi și Sfinți ("Tears and Saints"), "Editura autorului" 1937
Wat moet ik van andere mensen denken? Ik stel mezelf deze vraag elke keer dat ik iemand ontmoet. Zo vreemd lijkt het me dat we bestaan en ermee instemmen te bestaan.
Getekend en Gevierendeeld (Écartèlement) (tr. "Drawn and Quartered"), Gallimard 1979
Mijn missie is om te lijden voor al diegenen die lijden zonder het te weten. Ik moet voor hen betalen, hun bewusteloosheid vereffenen, hun geluk om onwetend te zijn van hoe ongelukkig ze zijn.
Het probleem met geboren worden (De l'inconvénient d'être né ), Gallimard 1973
We glimlachen, omdat er geen antwoord denkbaar is, omdat het antwoord nog betekenislozer zou zijn dan de vraag.
Het probleem met geboren worden (De l'inconvénient d'être né ), Gallimard 1973