visueel - sociologisch experiment

Rotterdam is een diverse stad met zo’n 600.000 inwoners. Het is een mengelmoes van nationaliteiten waarvan een deel de openbare ruimte op alle mogelijke uren intensief gebruikt. Dat veroorzaakt soms overlast. 

Vijandige architectuur of hostile architecture zijn ingrepen in het straatmeubilair die bedoeld zijn om ongewenst gedrag te ontmoedigen of op zijn minst te beperken. Op die manier wil men veiligheid creëren. De groepen mensen die tot de doelgroep behoren om ontmoedigd te worden zijn mensen die de openbare ruimte meer gebruiken dan anderen, vb. Jongeren, daklozen, mensen met een zwakkere sociaal-economische status…. De architecturale ingrepen hebben echter ook invloed op andere groepen zoals zwangere vrouwen, bejaarden, mensen met een beperking, e.a.

Thomas Armborast, Daniel D’Oca en Georgeen Theodore zijn architecten en openbare ontwikkelaars die een boek schreven waarin een lijst van 150 ‘middelen’ of ‘wapens’ werden opgesomd die gebruikt kunnen worden door politici, beleidsmakers, ontwikkelaars om de vraag te beantwoorden: ‘Wie mag zich waar bevinden’? De titel van hun boek (2021)  luidde dan ook ‘Het arsenaal van exclusie en inclusie’.

Hier zijn enkele voorbeelden van vijandige architectuur. Leuningen op zitbanken, keien in parken die het opzetten van tenten moeten voorkomen, skatestoppers enz.

Jouw opdracht:

Nu ga jij zelf op zoek. Observeer het stadsinterieur en fotografeer minstens 5 voorbeelden in het straatbeeld van defensieve architectuur. Denk na over je voorbeelden. Welk ongewenst gedrag proberen ze te weren? Tot welke doelgroep richten ze zich? Hoe weren ze ongewenst gedrag? 

Deel je foto's en hypotheses in het ons whatsapp-kanaal.