Verhaal 04. Freya’s vreemde huwelijk

Thor krijgt zijn hamer terug

Het uiterlijk is vaak misleidend.

Toen Loki op een dag Thors hal ‘Bilski Mir’ binnen slenterde, belandde hij midden in een donderende orkaan.

'Mijn hamer!' brulde Thor. Hij beukte met zijn beide vuisten op de tafel, en de borden die erop stonden, en de messen en lepels, schrokken zo dat ze een meter in de lucht sprongen.

'Ben je echt zo diep gezonken, alleen maar omdat Brokk je lippen heeft dichtgenaaid?'

Loki schudde zijn hoofd.

"Waar is hij?'

'Hoe moet ik dat weten?'

'Ik werd wakker,' zei Thor, 'en eerst keek ik naar Sifs haar dat zo mooi glansde in het grijsgroene licht, en toen draaide ik me om en stak mijn hand uit ...

'En de hamer was foetsie?' vulde Loki aan.

'Hoe weet je dat?'

'Omdat je me dat net hebt verteld,' zei Loki grijnzend. 'Luister, de dwergen hebben magie gebruikt om hem te maken, en alleen iemand die iets van magie weet, kan hem hebben gestolen.' 

Thor gromde.

‘Ik help je wel’, zei Loki. 'Ik zal Freya eens vragen.'

'Freya?'

'Of ik haar valkenvleugels mag lenen.' Gehuld in Freya's valkenhuid suisde Loki even later door het luchtruim van Asgard, en daalde af naar Midgard. Vastberaden vloog hij door naar het rijk van de ijsreuzen in het noorden, daar waar smalle stroompjes zich een weg banen tussen de rotsen, borrelend en half bevroren, en waar niets anders groeit dan korstmossen en taaie grassen.

De raddraaier dook vlak bij de burcht van Thrym naar beneden.

Het was een zonnige winterochtend, en de heerser van de ijsreuzen zat op een stenen putdeksel en trok een paar gouden riemen wat strakker om de nek van zijn honden.

Loki maakte een looping rond Thryms hoofd, en landde met een sierlijke beweging van zijn vleugels.

'Gegroet, luchtreiziger,' zei de ijsreus met luide stem. Hij kwam overeind en veegde met een achteloos gebaar de sneeuw van de manen van zijn witte hengst. 'Welk nieuws brengt gevanuit den hoge?' Loki tuitte zijn geperforeerde lippen. Hij kneep zijn oranje-met-groene ogen samen en keek Thrym aan. 'Jij was het, of niet?’

‘Waar is hij? Thors hamer?'

De reus gooide zijn bonkige hoofd in zijn nek - het zag eruit alsof het ooit was uitgehakt door een houtbewerker, die het halverwege voor gezien had gehouden. Hij brulde van het lachen en zijn adem golfde in een wolk van rijp om hem heen.

'Diep,' galmde hij. 'Acht mijl diep in de bevroren grond.'

'Ah, net wat ik dacht,' verzuchtte Loki.

‘Ik had al zo'n idee dat jij erachter zat. Geen enkele andere reus, op de IJskoning na dan, weet zoveel van magie als jij?

'Acht mijl diep,' herhaalde Thrym. Daar ligt Mjöllnir. En daar blijft hij tot je de goddelijke Freya hier brengt als mijn bruid.

Loki begroef zijn gezicht in zijn handen.

"Vaarwel en tot ziens, luchtreiziger,' grinnikte Thrym.

Nog lang kon Loki hem horen, terwijl hij hoger en hoger klom in de bleekblauwe lucht. Het gelach van de ijsreus klonk als versplinterend ijs.

.

Thor zat op de binnenplaats van zijn hal te wachten. 'En? Heb je m'n hamer gevonden?'

'Eerst even die vleugels afdoen,' hijgde Loki.

Thor snoof. 'lemand die gaat zitten, vergeet vaak wat hij wilde zeggen. En iemand die gaat liggen, begint dingen te verzinnen.

‘Vooruit, voor de dag ermee.'

'Het was zoals ik al dacht - de heerser van de ijsreuzen, Thrym, heeft magie gebruikt om Mjöllnir te pakken te krijgen.

En hij geeft hem alleen terug als hij Freya als bruid krijgt.'

‘Uitgesloten,' gromde Thor, met een woeste blik vanonder zijn borstelige, rode wenkbrauwen.

Freya zat omringd door haar katten in haar hal, en ze was blij Thor en Loki te zien.

Beleefd vouwde de raddraaier de valkenvleugels op, legde ze op de kist in de hoek van de zaal, en bedankte voor het lenen.

‘Hoe is het met de hamer?' vroeg Freya.

Loki wierp haar een sluw glimlachje toe.

'Nou?'

'Niets voor niets,' zei Loki.

‘Waar heb je het over?'

'Thrym, de knappe heerser van de ijsreuzen, heeft een oogje op je.' Loki zette een stap achteruit, bekeek Freya aandachtig, en gaf een goedkeurend knikje.

'Mmm,' murmelde hij. 'Eerst die reuzenmetselaar die onze muur bouwde. En nu weer Thrym.' Hij grinnikte. 'Freya, goddelijk is ze!'

‘Het is dus deze ijsreus Thrym die mijn hamer gestolen heeft', zei Thor. 'Hij heeft hem acht mijl diep begraven en hij zegt dat er niemand meer bij kan, behalve als we jou naar z'n burcht brengen om met hem te trouwen.' Freya staarde naar Loki. En toen naar Thor. En opnieuw naar Loki. Haar gezicht werd vuurrood.

Toen liet de godin een luid, snorkend geluid horen. De mooiste van alle godinnen in Asgard snorkte!

Haar boezem zwoegde, haar nekspieren zwollen op, en haar prachtige halssnoer barstte open. De gouden schakels knapten, en alle edelstenen die in de ketting zaten, stuiterden rond haar voeten.

'Is dit een grap, of zo?' tierde ze. 'Eruit, wegwezen!'

Alle goden en godinnen verzamelden zich die avond in het door kaarsen beschenen Gladsheim om te overleggen wat ze moesten doen.

De god van de woorden zat stilletjes voor zich uit te kijken, de godin van de huwelijksbeloften keek verward rond, de god die met een reuzin was getrouwd bleef zijn ongekamde, treurige hoofd schudden, de godin die overdag troostte en's nachts heelde zag eruit alsof ze zelf leed, de god van de wind pufte een keer, en de god van de besluitvaardigheid en onverschrokken tochten leek iets te gaan zeggen, maar zijn mond bleef openhangen.

Freya zweeg in alle talen.

Het was de poortwachter Heimdall die als eerste opstond.

'Spreek!' zei Odin.

Heimdall glimlachte. Zijn gouden tanden flitsten. 'Ik heb een idee,' zei hij, 'al zal niet iedereen het even leuk vinden.'

'Zolang ik m'n hamer maar terugkrijg.' gromde Thor.

'Precies,' zei Heimdall. 'Goed, ik stel voor...' - zijn gouden tanden flitsten nog een keer in het rond - '... ik stel voor dat we Thor verkleden als Thryms bruid.'

De goden en godinnen begonnen te lachen.

Heimdall hief zijn beide handen. 'En dan echt met aandacht voor elk detail. Om te beginnen haar linnen onderjurk - je weet wel, zo een die hoog in de hals wordt vastgemaakt met zo'n charmante, kleine broche.' Thor in een onderjurk... De goden en godinnen brulden het uit.

'En dan haar bruidsjurk, ging Heimdall verder. 'Een mooie jurk, die goed aansluit onder haar...'

Heimdall begon nu zelf te lachen, hij lachte zo hard dat hij er bijna in stikte, en Gladsheim ontplofte nog een keer.

‘... onder haar ha-ha hááárige... oksels,' maakte Heimdall proestend zijn zin af en hij hapte naar adem. 'Ja, een jurk met van die schouderbandjes, en twee gespen. En Freya's ketting doen we om het ha-ha... halsje van de bruid, afhangend tussen haar borsten.

Die ijsreus zal niet meer te houden zijn!' De goden en godinnen vielen elkaar gillend van het lachen in de armen.

'Ik zie het voor me!' gierde Loki. 'Goddelijk!'

'En dan nog wat,' zei Heimdall. 'De bruid moet een rammelende bos sleutels om haar middel hebben.'

'En een sluier!' riep Idun. 'Je vergeet de sluier.'

'Da's een goeie,' zei Heimdall, 'Vooral niet te dun, zou ik zeggen.'

'En nog zo'n lief, wit mutsje,' voegde Idun eraan toe.

'Perfect,' zei Heimdall. Hij ging weer zitten en iedereen juichte.

Thor hees zich moeizaam omhoog en iedereen juichte opnieuw.

'Nooit!' zei de dondergod met een donkere stem die raspte als een ijzervijl. 'Een witte sluier... Ik ben een mán.'

Loki sprong overeind. 'Hou je mond, Thor,' zei hij bevelend. 'Even stil nu.'

'Hoe durf je?' schreeuwde Thor. 'Hoe durf je zo'n toon tegen me aan te slaan!' Loki liet zich niet van de wijs brengen.

'Zolang we je hamer niet terugkrijgen,' zei hij, lopen we een geweldig risico. Die ijsreuzen kunnen elk moment Asgard binnenvallen. Is dat dan wat je wilt?' Thor knarsetandde.

'En ik zal met je meegaan,' zei Loki. 'Ik word je lieftallige bruidsmeisje. Die godinnen van jou mogen mij ook optutten.' De allevader verhief zich. 'Freya, laat je bedienden alle edelstenen oprapen zodat ze je halsketting kunnen herstellen. Thor, vraag jouw bedienden de bokken voor je wagen te spannen!'

Toen Thrym felle bliksemschichten zag inslaan in Midgard, en de donderslagen langs de horizon hoorde rollen en knallen, zo luid dat ze leken te exploderen in zijn eigen hoofd, wist hij dat de goden onderweg waren met zijn bruid Freya.

Puin en steen ratelden langs de berghellingen naar beneden, en de heerser van de ijsreuzen slaakte een luide vreugdekreet.

'Laat je handen wapperen, stelletje sukkels, brulde hij naar zijn bedienden. 'Ververs het stro op de banken, en meng er wat gedroogde tijm en rozemarijn door.' Rusteloos liep hij door de zaal. 'Freya, Freya!' mompelde hij. 'Mijn koeien hebben gouden horens, mijn ossen zijn zwart als de nacht.

Ik heb schatkisten vol edelstenen. Alles, alles had ik hier, behalve jou; en omdat ik jou niet had, bezat ik niets.'

Het was nog vroeg in de avond toen de twee reizigers de ijzige binnenplaats van

Thryms burcht op reden. De heerser van de ijsreuzen kwam persoonlijk naar buiten om ze welkom te heten. Hij kon zijn ogen niet van de bruid af houden, en bleef maar naar haar gluren, terwijl hij zijn bedienden opdroeg kommen vol warm water te brengen, en zeep van zuiver schapenvet, en zachte doeken, zodat zij en haar bruidsmeisje zich konden verfrissen na de lange, stoffige reis.

Daarna vergezelde hij Thor, die zwaar gesluierd was, naar de eettafel. 'Eet van dit voedsel dat ons door de aarde, de zee, en de hemel is geschonken,' zei hij plechtig. 'Gebakken en gebraden en gekookt...' Thor liet zich dit geen twee keer zeggen. Hij verslond een hele os en propte er nog acht zalmen achteraan. De heerser van de ijsreuzen, die naast de bruid zat, wist gewoon niet wat hij zag.

Vervolgens harkte Thor alle liflafjes bij elkaar, die neergezet waren voor het bruidsmeisje en de aanwezige reuzinnen, en schrokte ze op. Toen hij begon te hoesten omdat er een paar kruimels in zijn keel bleven steken, greep hij de eerste de beste drinkhoorn met bier en klokte hem naar binnen. Hij graaide nog een keer en sloeg een tweede hoorn achterover. En een derde.

Thrym was verbijsterd. 'Wel heb ik van m'n leven’, mompelde hij. 'Nog nooit heb ik een bruid met zo'n eetlust gezien.' Loki zat aan de andere kant van de bruid en zei met een hoog stemmetje: 'Freya smachtte zo naar u, en haar verlangen was zo groot, dat ze de afgelopen acht dagen heeft gevast.'

De heerser van de ijsreuzen rilde en zweette tegelijk. Overweldigd door zijn begeerte draaide hij zich naar zijn bruid, greep haar vast en trok haar sluier weg, maar toen schrok hij zo hevig dat hij met één sprong bijna achter in de zaal belandde.

'Haar ogen!' gilde hij. 'Vurige kolen. Roodgloeiend!'

'Freya smacht zo naar u, en haar verlangen is zo groot', piepte het bruidsmeisje, 'dat ze er de afgelopen acht nachten niet van heeft kunnen slapen.'

Thryms oudste zuster verhief zich van haar plaats tegenover de bruid en liep om de tafel heen.

'Het moment is aangebroken,' zei ze, 'dat je je bruidsschat overdraagt. Volgens onze gebruiken geef je me nu al de roodgouden ringen die je daar om je vingers hebt. Van mijn kant schenk ik jou mijn liefde en onvoorwaardelijke trouw.'

‘De hamer!' brulde Thrym. 'Breng me de hamer!'

Meteen verlieten twee van zijn bedienden de zaal, en niet veel later kwamen ze terug, Mjöllnir tussen hen in zeulend.

Thors hart sprong op. Het danste.

'En nu is de tijd gekomen,' kondigde Thrym aan, 'dat mijn bruid wordt gezegend. De fraaiste, en hongerigste, en vurigste van alle godinnen. Plaats de hamer op Freya's schoot.'

Onmiddellijk nadat de twee bedienden hem op Thors knieën hadden gelegd, greep de dondergod naar de steel. Hij sprong overeind, rukte zijn bruidssluier af, en brulde.

Thor zwiepte met zijn hamer en verbrijzelde Thryms schedel.

Hij gaf nog een zwaai en doodde Thryms oudste zuster. Ze had Thor om een bruidsschat van gouden sieraden gevraagd, maar hij gaf haar een sieraad van ijzer.

Daarna doodde de dondergod iedere reus en iedere reuzin die in Thryms kille, grijze hal aanwezig was.

En zo kreeg hij zijn hamer terug.